Vlaams Artsensyndicaat

De dagdagelijks realiteit van de artsen wordt momenteel beheerst door o.a. de ziekenhuisnetwerken, laag variabele zorg in het kader van de nieuwe ziekenhuisfinanciering en onuitvoerbare kwaliteitsbepalingen in het kader van een nieuw ontwerp over de kwaliteit in de extra-murale praktijken.

Na de laatste interministeriële conferentie van februari 2018 bevinden de netwerken zich in een patstelling. Op 26 maart 2018 is er een nieuwe conferentie en het is hoogst onwaarschijnlijk dat het dossier zonder kleerschuren zal goedgekeurd worden. Normaal zouden de belangen van de patiënt centraal moeten staan met een geografische continuïteit en proximiteit. In plaats hiervan zijn er ‘taalkundige’, ideologische knelpunten en belangen van affiliaties met bepaalde universiteiten en ziekenhuiskoepels die dwarsliggen. Als voorbeeld kunnen we stellen dat een zware intensieve patiënt van Halle er alle belang bij heeft zo snel mogelijk naar het dichtbij bijgelegen Erasmus ziekenhuis intensive care te worden getransfereerd en niet omwille van ideologische redenen de hele Brusselse Ring moet rond rijden.

Na de anesthesisten geven nu ook de pediaters aan dat het systeem van laagvariabele zorg voorspelbare nadelige gevolgen zal hebben voor de pediatrie zowel financieel als voor de kwaliteit van de zorgen. Dit zal zeker de zorg van het kind niet ten goed komen met demotivatie van de perifere kinderartsen op de materniteit en N*, meer doorverwijzing naar de duurdere NIC diensten die nu al overbezet zijn. Men scoort hier noch in de kwaliteit noch in de kosten. Er werd hierover een brief gericht aan Minister De Block en Jo de Cock (U kan deze brief terugvinden op onze website www.vaskor.be/ledenbladen/ledenblad 149).

Er is een beleid zonder duidelijke visie zo veel mogelijk gericht op het bereiken van doelstellingen die nooit worden bereikt en voortdurend worden bijgesteld. Naarmate de verkiezingen naderen stijgt de spanning. Ook het Fonds voor medische, het FMO, (voormalig het No Fault systeem), dat nu stilaan kan omgedoopt worden tot Falend Fault Systeem kan spijtig genoeg opgevoerd worden als een exemplarisch voorbeeld van slecht functioneren en dit met medeweten van het kabinet De Block, RIZIV en regeringsverantwoordelijken. Het is de karikatuur van de desorganisatie van een systeem zonder visie en realiteitszin. Hierdoor wordt het opzet van het Fonds, een vluggere afhandeling van de dossiers in het voordeel van de patiënt, verlaten. Het resultaat is een logwerkende organisatie die geld kost en geen resultaten boekt.

Een niet stuitende stroom aan wetteksten, neergepend door kabinetsleden moeten zorgen voor een volmaakte geneeskunde, hierbij gesteund door de ideologie van AADM met de promotie van forfaitaire financieringen en dure, tijdrovende multidisciplinaire structuren. De individuele arts-patiënt relatie wordt overschaduwd door de te volgen therapeutische richtlijnen, zorgtrajecten en voorschrijfgedrag. En wat te denken van de maatregelen opgelegd aan de huisartsgeneeskunde in België (gedwongen informatisering, wachtpostenbeleid of non-beleid…) die alleen tot desertie van het beroep zal leiden en/of burn-out van de diegenen die hun verantwoordelijkheid nog willen opnemen.

De Bvas zoekt naar een evenwicht tussen de rechten van de patiënt die de dupe dreigt te worden van ingrijpende hervormingen die boven zijn hoofd worden genomen en het verdedigen van de belangen van de arts.

Wij vragen u daarom uitdrukkelijk om uw stem uit te brengen voor de BVAS bij de komende medische verkiezingen.