Voorstelling |
Wat is het programma van de syndicale kamer (BVAS)?
De leer en actie van de Syndicale Kamers zijn gebaseerd op volgende principes:
- de promotie van de kwaliteitsgeneeskunde;
- de noodzakelijke vrijheid van de geneesheer;
- het respect voor de rechten van de patiënt: toegang tot de verzorging, medisch beroepsgeheim;
- de waardigheid van het beroep;
- een honorering die overeenstemt met de verantwoordelijkheid en de onafhankelijkheid en met de duurtijd van de studies;
- de verdediging van de gelijkwaardigheid van de bekwaamheden van alle geneesheren (huisartsen en andere specialismen);
- het tegengaan van de voortwoekerende normering en strafmaatregelen;
- het beschermen van de onafhankelijkheid in de voortgezette opleiding.
Wat heeft de syndicale kamer (BVAS) bereikt ten aanzien van de onafhankelijkheid van het beroep van geneesheer
Wij hebben de diagnostische en therapeutische vrijheid doen erkennen, in het K.B. nr. 78 van 1967, in de wet op de ziekenhuizen, in de wet op de Orde, en in de wetten COLLA.
Wij hebben de sancties verworpen die de Regering automatisch verbond aan de voorschrijfprofielen door ze te vervangen door een verklaring met een verrechtvaardiging van afwijkend voorschrijfgedrag.
Wat is de actie van de syndicale kamer (BVAS) voor de promotie van de kwaliteit?
Wij hebben de bijkomende opleiding doen erkennen, de permanente navorming en de accreditering Wij hebben de numerus clausus afgedwongen die de belangrijkste voorwaarde vormt om opleiding te blijven geven in een redelijke verhouding studenten/aantal patiënten. Het billijk aantal gediplomeerde beoefenaars is gerelateerd aan de dagelijkse praktijk van de beoefenaars en is een absolute noodzaak voor een goede kwaliteit van de prestaties.
Hoe wordt de toegang tot de verzorging verdedigd?
De Syndicale Kamers zijn er in geslaagd de doelstelling van hun sociale rol te bereiken. Zij creëerden een evenwicht tussen de vrijheid en de toegang tot de verzorging. Het consensusmodel dat na de grote conflicten tussen de Syndicale Kamers en de toenmalige collectivistische voorstellen van de Regering in 1964 tot stand kwam, heeft er toe geleid dat de bevolking toegang kreeg tot de zorgverlening, onafhankelijk van hun bijdragemogelijkheid.
In de voorbije paritaire akkoorden tussen de Mutualiteiten en de vertegenwoordigers van de Verenigingen van Geneesheren (in feite 9/11 van de Syndicale Kamer), is er een zeer gematigd sociaal tarief overeengekomen dat van toepassing is voor patiënten waarvan de jaarlijkse inkomens zich beneden een bepaald grens bevinden. De Regering legt het deel vast van deze honoraria dat ze terugbetaalt. Voor zekere categorieën van behoeftige patiënten zoals werklozen, WIGW's (weduwen, invaliden, gepensioneerden, wezen) etc... is er geen of een verminderd remgeld.
Een akkoord komt tot stand als 60% van de geneesheren zich verbinden de sociale tarieven van het akkoord te vragen aan de patiënten die onder de voorwaarden van het akkoord vallen. Deze tarieven zijn niet van toepassing voor gezinsleden waarvan de jaarlijkse brutogrens hoger ligt dan 1.560.000 fr. per gezin of 1.040.000 fr. per gerechtigde. Patiënten die bijzondere eisen stellen vallen eveneens buiten de regeling. De 60% meerderheid (dwz. 8.000 geneesheren bij het eerste akkoord in 1964 en 21.000 vandaag) laat toe dat de niet-verbonden geneesheren vrijelijk "echte" honoraria kunnen vragen. Deze "echte" honoraria" staan tegenover de sociale tarieven. De term "supplement" is een foute benaming voor een in feite normaal honorarium. Via de budgetten die werden onderhandeld en via de beheersing van de uitgaven, heeft dit systeem goed gefunctioneerd. Enerzijds werd immers een relatieve vrijheid voor de geneesheren bewaard, en anderzijds werd voor de minst begoeden en de meest hulpbehoevenden de toegankelijkheid tot de zorgverlening verzekerd tegen vastgelegde tarieven.
Hoe staat het syndicaat ten aanzien van de supplementen?
De sociale tarieven van het akkoord geneesheren - ziekenfondsen zijn zeer gematigde honoraria. De zogezegde supplementen laten toe echte honoraria te vragen die overeenstemmen met de reële waarde en met de verantwoordelijkheid van de verstrekkingen. In het kader van de wachtdienst wordt voor dringende verstrekkingen steeds het conventietarief gehanteerd. In het geval van bijzondere eisen vanwege de patiënt, zoals afspraken, huisbezoek buiten de normale ronde, huisbezoek op grote afstand, verzorging op een eenpersoonskamer, kunnen eventueel "supplementen" worden gevraagd.
Deze reële honoraria worden gevraagd aan een beperkt aantal patiënten die dit financieel ook kunnen dragen. Ze moeten dienen om de steeds stijgende praktijkkosten te dekken waarvoor niets is voorzien in de sociale tarieven van het akkoord, noch voor de huisarts, noch voor de specialist. Zo verdrievoudigde de kostprijs van de verzekeringspremies over het verloop van de laatste vier jaar. Een chirurg betaalt tot 250.000 Bf per jaar of ruim 20.000 Bf per maand aan premie. Het honorarium voor 38 bevallingen volstaat net om de beroepsaansprakelijkheidspremie van de gynecoloog-verloskundige te betalen.
Wat is de houding van de syndicale kamer (BVBA) tegenover het remgeld?
Het remgeld dient om de overconsumptie tegen te gaan. Het mag natuurlijk de mogelijkheid tot consultatie of andere zorgverlening niet bemoeilijken.
Er dient een evenwicht te worden gezocht. Afhankelijk van de financiële mogelijkheden van de patiënt, dient het remgeld zo nodig verminderd of afgeschaft te worden. De idee van de fiscale en sociale franchise voor de minder begoeden is afkomstig van oud-BVAS-voorzitter Dr. Louis Beckers en is er slechts gekomen dankzij de BVAS.
Behalve in uitzonderlijke gevallen, willen wij dat het remgeld steeds verplicht zou worden geëind. Een behoorlijke concurrentie is immers gebaseerd op kwaliteit en niet op kortingen die nogal eens worden gehanteerd in de instellingen van de Mutualiteiten. Dit is ook de reden waarom de BVAS het verbod heeft kunnen afdwingen tegen het houden van ziekenfonds-loketten in de ziekenhuizen zelf, waar aan onmiddellijke terugbetaling werd gedaan.
En wat met de regeling derde betalende?
De Mutualiteiten beschouwen de regeling derde betalende enerzijds als een wapen tegen de geneesheren maar anderzijds als geschenk dat door de geneesheren werd verworven. Zij willen het voorbehouden aan de verbonden geneesheren. De BVAS heeft via het akkoord geneesheren-ziekenfondsen bekomen dat dit voordeel werd toegekend aan alle geneesheren. Voor ons is de regeling derde betalende ontworpen om de patiënt te helpen die niet over de middelen beschikt om onmiddellijk te betalen. Dit geldt zovel voor de consultatie, het huisbezoek als voor de technische verstrekkingen. Dit criterium primeert. De regeling derde betalende is geen geschenk dat de Mutualiteiten naar eigen goeddunken kunnen toekennen aan die geneesheren die volgens hen in de pas lopen.
Hoet staat het syndicaat tegenover patiëntenrechten?
Onze beleidsverantwoordelijken regelen niet zozeer de rechten van de patiënt maar begrenzen eerder de rechten van de arts. Deze laatste zullen nog slechts zorgen mogen verlenen al naargelang hun profiel of de programmatie het eventueel toelaat. Door de aandacht van het publiek af te leiden naar enkele uitzonderlijke mistoestanden, tracht men de bevolking te overdonderen met wetten allerhande zoals de klachtenbehandeling en de "informed consent". Men wil dat de geneesheren zouden moeten bewijzen dat hun patiënten hen een geschreven toestemming hebben bezorgd De geneesheren weten perfect dat de patiënten op een menselijke en omzichtige manier moeten informeren. Zij weten dat ze over hun toestemming moeten beschikken bij behandeling.
Welke houding verdedigt het syndicaat ten aanzien van het medische beroepsgeheim
Het medisch geheim is een fundamenteel recht van de patiënt. De Syndicale Kamers verzetten zich tegen elke inbreuk die kan worden gepleegd ten nadele van de patiënten.
Zowel de werkgevers, de verzekeraars als de mutualiteiten via individuele patiëntenprofielen, zouden kunnen misbruik maken als dit recht wordt verkwanseld. Binnen dit kader hebben wij verkregen dat de informatie over de geneesmiddelenvoorschriften via twee sporen aan de mutualiteiten moet worden bezorgd, zodat identificatie onmogelijk is. Om de twee jaar moeten we vechten om dit akkoord te doen respecteren. Een akkoord blijkt nooit definitief. Dit is de reden waarom we een sterk Syndicaat nodig hebben dat boven de overlegorganen moet uitsteken.
Wat betekent de vrije keuze voor de patiënt?
Voor ons is dit de kern van het gezondheidssysteem. Het is de conditio sine qua non voor het vertrouwen dat de patiënt stelt in zijn arts. Dit houdt in dat de patiënt van arts kan veranderen of om een tweede advies vragen. De toestemming tot verzorging, voorwaarde voor het respect voor de patiënt, zou geen zin hebben indien de patiënt niet zijn geneeshe(e)r(en) of ziekenhuis kon kiezen.
Hoe staat het syndicaat ten aanzien van de echelonnering
Wij willen de patiënt niet op een geformaliseerde manier binden aan een geneesheer. Wij willen dat de patiënt zich hecht aan zijn geneesheer op basis van vertrouwen, en omwille van de kwaliteit. Om dit te realiseren moet hij zich vrij voelen.
Wij willen de patiënt aanmoedigen om naar de huisarts te stappen. De relatie tussen huisartsen en specialisten moet gebaseerd zijn op een vlotte uitwisseling van informatie met gedetailleerde verslagen.
En wat met het medische dossier?
Wij zijn voorstander van het medisch dossier. Wij zien dit als een echt werkinstrument voor de arts. Wij willen het medisch dossier bevorderen als kwaliteitselement. Wij weigeren dat het verwordt tot een louter controlemiddel.
Verdedigt de syndicale kamer (BVAS) de vrije geneeskunde?
Wij verdedigen de vrije geneeskunde die onafhankelijk staat van politieke dwang, ongeacht of ze nu wordt uitgeoefend door een zelfstandige, werknemer of ambtenaar, zowel in groep als individueel. Wij verdedigen alle vormen van geneeskunde, in die mate dat zij de geneesheer toelaat de rechten van zijn patiënt te laten primeren op deze van de mutualiteiten, beheerders van ziekenhuizen, OCMW's of gemeenten, en onder de voorwaarde dat de geneesheer op een waardige manier wordt vergoed. Deze vergoeding moet rekening houden met diverse factoren. Er is vooreerst zijn zware verantwoordelijkheid in zijn taak om ziekte en ongeluk terug te dringen. Daarnaast moet er worden rekening gehouden met de studieduur van zeven tot dertien jaar die het verwerven van een inkomen slechts mogelijk maakt vanaf de leeftijd van ongeveer dertig jaar.
En tenslotte moeten de artsen de mogelijkheid krijgen een pensioen op te bouwen ter aanvulling van het marginaal pensioen van ongeveer 18.000 Bf./maand dat zij nu als zelfstandigen vanaf hun 67ste jaar kunnen verwerven.
Wat is, in het algemeen, de inkomenspolitiek die de syndicale kamer (BVAS) verdedigen?
Binnen een context die wordt gekenmerkt door crisis en beperking onderhandelen wij elk jaar over de (soms zeer bescheiden) budgettoename. Steeds hangt het dreigement van het opzeggen van het sociaal akkoord boven de discussies. Verder ventileren wij dit budget door de verschillende disciplines afwisselend een verhoging toe te kennen. Wij willen bovendien de mogelijkheden voorzien die een zekere ruimte toelaten om vrijelijk "supplementen" te vragen. De matige sociale honoraria die de sociale zekerheid kan financieren kunnen op deze manier enigszins worden gecompenseerd.
Wat is de houding van het syndicaat ten aanzien van de forfaits?
Over bepaalde vormen van forfaitarisering kan eventueel onderhandeld worden op voorwaarde dat het om een eerbare vorm van forfaitarisering gaat. Zo zullen wij nooit gesloten enveloppen aanvaarden waarbij de geneesheer slechts betaald wordt indien hij zorgen weigert op het ogenblik dat de enveloppe bijna uitgeput zou zijn.
Wij kunnen niet aanvaarden dat de geneesheren de kosten zouden moeten dragen voor de verzorging van de patiënten die het via een jaarlijkse enveloppe toegestane aantal zouden overschrijden. Dit wordt nochtans mogelijk gemaakt door het artikel 139bis van de ziekenhuiswet.
Om die reden hebben wij een halt toegeroepen aan het K.B. van 31 april 1997. Dit K.B. schoof de geneesheren een rantsoenering in de schoenen via prijs-volume contracten : een bepaalde enveloppe voor een aantal zieken. Indien zich meer patiënten aanbieden zouden ze moeten wachten tot het volgend jaar of konden ze verzorgd worden op kosten van de geneesheer.
En bovendien was er een enorme papierwinkel nodig om te bewijzen dat men zeker het aantal patiënten zag dat als minimumbasis gebruikt werd voor de berekeningen van deze forfaits. Dergelijke systemen zijn een realiteit in sommige van onze Europese buurlanden.
